Τα πάντα όλα γύρω από την στρογγυλή θεά

Το blog αυτό είχε κατασκευαστεί για τις ανάγκες του μαθήματος "Διαδικτυακή Δημοσιογραφία", και μου χάρισε το απόλυτο..."10".
Η έλευσή μου στην Ιταλία, μέσω του προγράμματος Erasmus, αναθέρμανε το ενδιαφέρον μου για το παραμελημένο μου ιστολόγιο κι έτσι αποφάσισα να μπω εκ νέου σε ρυθμούς γραφής, εκμεταλλευόμενη παράλληλα την παρουσία μου στα ιταλικά γήπεδα.

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Chievo-Udinese: Ciao Moro!

Είναι στιγμές που φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά. Είναι φορές που οι κόντρες, οι διαφορές, ο ανταγωνισμός και τα αντίθετα πιστεύω παύουν να ισχύουν. Είναι μερικά λεπτά που ενώνουν και φέρνουν τους ανθρώπους  πιο κοντά, προσφέροντας ένα μοναδικό θέαμα σε όλους τους (τηλε) θεατές, προβάλλοντας ταυτόχρονα το αθλητικό ιδεώδες.


  Κάτι τέτοιο συνέβη στη χθεσινή αναμέτρηση της Βερόνας μεταξύ της γηπεδούχου Chievo και της Udinese, η οποία έληξε ισόπαλη χωρίς τέρματα, για την 34η αγωνιστική του Campionato. Ο ξαφνικός θάνατος του  Piermario Morosini το περασμένο Σάββατο, που υπέστη καρδιακό επεισόδιο κατά  τη διάρκεια της αναμέτρησης της Livorno με την Pescara, αποτέλεσε σαφέστατα ένα ακόμα μεγάλο πλήγμα για τον κόσμο του ιταλικού και όχι μόνο ποδοσφαίρου. Για λίγα δευτερόλεπτα, το τραγικό αυτό γεγονός έκανε όλους τους αθλητές και τους ποδοσφαιρόφιλους μια γροθιά, μια και  κατά την επανέναρξη της αγωνιστικής δράσης, η οποία είχε προσωρινά ανασταλεί, αποφασίστηκε να τελεστεί ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του αδικοχαμένου ποδοσφαιριστή.




Το κλίμα στο στάδιο Bentegodi της Βερόνας ήταν ιδιαίτερα φορτισμένο, μια και ο 25χρονος Ιταλός ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στην ομάδα του Udine. Ο Morosini έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά  βήματα στην Atalanta και  εντάχθηκε στους "bianconeri" το 2005. Το 2006 παραχωρήθηκε ως δανεικός στη Bologna, ενώ το 2007 μετακόμισε στη Vicenza. Επιστρέφοντας στο Friuli την ίδια χρονιά αγωνίστηκε υπό μορφή δανεισμού στη Reggina, στη Padova, εκ νέου στη Vicenza, ενώ τελευταίος σταθμός στην καριέρα του υπήρξε η ομάδα του Livorno.



Οι συμπαίκτες του Moro, όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν, ήταν εμφανώς συγκινημένοι, και ιδιαίτερα ο Antonio di Natale, ο οποίος έπειτα από προσωπική πρωτοβουλία πήρε υπό την προστασία του την αδερφή του εκλιπόντος.  Το "χτύπημα" αυτό ήταν το τέταρτο κατά σειρά για την οικογένεια Morosini, η οποία έχασε διαδοχικά τη μητέρα (2001), τον πατέρα και έναν ακόμη αδερφό (2003).  Μάλιστα, ολόκληρη η κοινωνία του ιταλικού ποδοσφαίρου έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την κόρη και πλέον μοναδικό μέλος εν ζωή της οικογένειας, η οποία συγκαταλέγεται στα άτομα με ειδικές ανάγκες.


Κατά την είσοδο των δύο ομάδων στον αγωνιστικό χώρο πριν την έναρξη της αναμέτρησης Chievo-Udinese, οι παίκτες των φιλοξενούμενων έκαναν την εμφάνισή τους με άσπρα μπλουζάκια, στις οποίες ήταν τυπωμένη η μορφή του αδικοχαμένου τους φίλου, ο οποίος μία εβδομάδα νωρίτερα άφησε την τελευταία του πνοή μόλις στα 25 του χρόνια.
  Στη συνέχεια, αμφότεροι οι παίκτες των δύο συλλόγων κατευθύνθηκαν στη σέντρα του γηπέδου, όπου τήρησαν ενός λεπτού σιγή σχηματίζοντας μία ανθρώπινη αλυσίσα πιασμένοι ώμο με ώμο.

Νεκρική σιγή σκέπασε σε όλο το στάδιο την ώρα που στον φωτεινό πίνακα του γηπέδου έκανε την εμφάνισή της μία φωτογραφία του 25χρονου ποδοσφαιριστή. Δέος, συγκίνηση και ανατριχίλα είναι τα συναισθήματα που προηγήθηκαν ενός δυνατού χειροκροτήματος, το οποίο "ταξίδεψε" σε όλη την ιταλική περιφέρεια αδερφοποιώντας όλους τους φίλους της στρογγυλής θεάς.

Ciao Moro, La Nord di Udine ti saluta
Αντίο Moro, "ο Βορράς" του Udine σε  (απο)χαιρετά

  Παράλληλα, ιδιαίτερο μήνυμα είχαν και τα πανό που τοποθέτησαν οι φίλαθλοι και των δύο ομάδων στις κερκίδες του γηπέδου, γεγονός που ανυψώνει τον αθλητισμό και το φίλαθλο πνεύμα καθιστώντας σαφές πως σε τέτοιες στιγμές, δεν χωρούν διαφορές και διχόνοιες. "Αντίο Moro, "ο Βορράς" του Udine σε  (απο)χαιρετά" και "Στείλε (πίσω) τον Moro"  ήταν δύο από τα μηνύματα που έστειλαν οι λιγοστοί φίλοι της Udinese, οι οποίοι ταξίδεψαν μέχρι τη Verona για να σταθούν στο πλευρό της αγαπημένης τους ομάδας.

Chievo Verona-Udinese: 0-0

  Στον αγωνιστικό τομέα, το παιχνίδι δε φέρει δάφνες ποιότητες, αν και το τελικό 0-0 μπορούμε να πούμε ότι αδικεί τους γηπεδούχους, οι οποίοι παρατάχθηκαν κάτω από τα δοκάρια τους με το Stefano Sorrentino, γνωστό στους Έλληνες φιλάθλους από το πέρασμά του στην ΑΕΚ. Μάλιστα, στο δυναμικό της ίδιας ομάδας ανήκει ένας ακόμα πρώην "Ενωσίτης", ο Perparim Hetemaj, που αν και είχε συμπεριληφθεί στην 18άδα δεν πήρε χρόνος συμμετοχής στο χθεσινό ματς.


  Οι "gialloblù" ήταν εμφανώς καλύτεροι στο πρώτο μέρος του αγώνα, με τους "friulani" να μην κάνουν ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία τους, προφανώς "υπνωτισμένοι" από την πίεση των αντιπάλων. Χαρακτηριστικό είναι μάλιστα το γεγονός ότι οι παίκτες του Francesco Guidolin  δυσκολεύονταν ακόμα και να αλλάξουν πάσες, με την αριστερή πτέρυγα στην οποία αγωνίζονταν οι Asamoah και Armero να "μπάζει" από παντού. Στο 43' ο τερματοφύλακας Handanovic της Udinese, εξελίχθηκε σε πρωταγωνιστή της αναμέτρησης όταν "εξουδετέρωσε" το πέναλτι που εκτέλεσε ο Thereau κρατώντας το "μηδέν".

Στο δεύτερο ημίχρονο, η είσοδος του Floro Flores "ξεκλείδωσε" την άμυνα των "veronesi" και επέτρεψε στον Di Natale να δημιουργήσει προϋποθέσεις αντεπίθεσης. Το γκολ όμως δεν ήρθε ποτέ για καμία από τις δύο ομάδες, καθώς ο Di Natale στο ίστατο από τα τέσσερα λεπτά των καθυστερήσεων έχασε τεράστια ευκαιρία για να χαρίσει στην ομάδα του το "διπλό" στέλνοντας την μπάλα λίγο άουτ.


CHIEVO (4-3-2-1): Sorrentino; Frey, Dainelli, Acerbi, Dramè; Luciano (68' Sammarco), Rigoni, Bradley; Thereau, Cruzado (80' Cesar), Paloschi (87' Grandolfo)
UDINESE (3-5-2): Handanovic; Benatia, Danilo, Coda (40' Ekstrand); Basta (80' Abdi), Fernandes, Pazienza, Asamoah, Armero; Di Natale, Barreto (57' Floro Flores)